Kjo fjali është pjesë e një prej sureve të shkurtra të fundit të Kuranit, është ajeti numër 4 i sures el-Maun. Nëse dikush ndalet vetëm tek ky ajet, nisur nga fakti se ajeti është një fjali e plotë që përgjithësisht përmban një kuptim të caktuar dhe nuk shikon vazhdimin e sures, pra ajetin pasardhës, i cili qartëson se për cilët kategori njerëzish që falen bëhet fjalë, do të arrinte në përfundimin absurd se Zoti i mallkon të gjithë ata që falen!
Sigurisht ky rast është qartësisht i dallueshëm dhe zor se dikush me mend në kokë mund ta bëj një gafë të tillë, por libri i shenjtë apo fjalët profetike kanë mjaft raste kur teksti dhe konteksti nuk janë kaq të drejtpërdrejtë dhe shpesh jo gjithmonë të qarta për të gjithë.
Kjo në fakt nuk është diçka specifike vetëm për to, por vlen për të gjithë ligjërimin, njerëzor apo hyjnor qoftë. Konteksti është tepër i rëndësishëm shpesh edhe vendimtar për të kuptuar qëllimin dhe thelbin e përmbajtjes së një ligjërimi, përndryshe nuk do të ekzistonte asnjë koherencë logjike në çdo gjë që thuhej nga kushdo që të thuhej.
Shpesh konteksti mund të mos jetë as i shkruar, pra nuk është kontekst tekstual, si në rastin e ajetit më sipër, por kontekst historik, ngjarje apo mjedisi i caktuar, të cilat janë gjithashtu të rëndësishme për të kuptuar një tekst specifik.
E gjitha kjo për një njeri të lexuar apo intelektual objektiv është më se e ditur dhe e mirënjohur parimisht, edhe pse shpesh shumë gabojnë paqëllim në këtë drejtim, mirëpo kur dikush e nxjerr fjalën e dikujt nga konteksti i qëllimit dhe përmbajtjes apo edhe më keq akoma e deformon atë, atëherë kemi të bëjmë me manipulues djallëzor që për arsye të caktuara synon të pështjelloj audiencën dhe të përmbush qëllimin e tij, qoftë edhe përmes kësaj forme manipulimi, që në fakt është formë mashtrimi, sepse e tillë rezulton për njerëzit.
Për njerëzit e vërtetë dhe të së vërtetës, qëllimi nuk e justifikon mjetin amoral, sidomos mashtrimin, edhe sikur përballë tyre të ndodhet në gjyq si akuzues vetë djalli.
Hoxhë Justinian Topulli