Është uaxhib (detyrë) që të vdekurit t`i lahet i tërë trupi me ujë deri sa të pastrohet, por më mirë është të veprohet si më poshtë :
- Të vendoset kufoma mbi diçka në të cilën do të lahet dhe të jetë pjesa e këmbëve më e ulët nga pjesa e krahëve.
- T`i vendoset një copë nga kërthiza deri tek gjunjët, me qëllim që të mos i duket aureti (pjesa e turpshme) gjatë largimit të papastërtive.
- T`i hiqen rrobat të vdekurit me butësi.
- Ai që lan të vdekurin duhet të lidhë një copë leckë (apo dorashka) në dorën e tij me të cilën do të pastrojë auretin e kufomës, pastaj e heq copën pas pastrimit të auretit.
- Të laget lecka me ujë e t`i lahen dhëmbët të vdekurit, si dhe t`i pastrohen vrimat e hundës.
- Lahet fytyra e të vdekurit, dy duart deri në bërryla, koka, si dhe këmbët deri në zogth, duke filluar nga e djathta.
- Nuk i futet ujë në gojë e as në hundë, sepse mjafton pastrimi i tyre me leckë.
- I lahet i tërë trupi tre, pesë, shtatë apo edhe më shumë herë, sipas nevojës që mund të ketë trupi, derisa të pastrohet mirë, duke filluar nga e djathta.
- Më e mira është që uji të përzihet me sidër ( lloj bime aromatike që shkumon) në mungesë të saj përdorim sapun ose shampo, sepse kjo e lan më mirë. E shkumojmë në fillim kokën, mjekrën e më pas pjesët e tjera të trupit.
- Më e mira është që në larjen e fundit uji të përzihet me erë të mirë (parfum).
- Nëse i vdekuri ka flokë, i rregullohen i krihen që të mos i rrinë të shpupuritura e nuk duhet t`i shkurtohen.
- Nëse i vdekuri është grua i zgjidhen gërshetat nëse ka, e pasi t`i lahen flokët mirë, i bëhen gërsheta dhe i vendosen mbas shpine.
- Nëse disa pjesë të trupit të të vdekurit, janë të veçuara, atëherë lahen dhe i bashkëngjiten.
- Nëse i vdekuri është i djegur nga zjarri dhe nuk është e mundur larja e tij, atëherë i jepet tejemum (pastrim simbolik), sipas mendimit të shumicës së dijetarëve. Personi që e pastron të vdekurin i fërkon duart në tokë dhe me to pastaj i fërkon fytyrën dhe shuplakat e duarve të të vdekurit.